Wieś ulicówka, położona nad Strzegomką. Po raz pierwszy wzmiankowana jako Bogdasouichi przy okazji spisu dziesięciny dla Zakonu Św. Ducha we Wrocławiu w roku 1241.
Nazwa pochodzi prawdopodobnie od imienia Bogdan, być może właściciela wsi. Inne źródła wskazują, że nazwa to pochodna słów „Bóg” i „dać”. Stopniowo nazwa została skrócona do formy Puschwitz, używanej aż do czasów II wojny światowej.
W 1271 r. wieś Bogdaschowicz została sprzedana przez rycerza Dirsco von Domancz Panu Wernherowi Sterlizian z Wrocławia. Kolejny ślad pochodzi z 1319 r., kiedy wieś została przekazana przez Johanna von Schatrilczan jego bratu Jacobowi.
Z 1360 r. pochodzi wzmianka o istniejącym we wsi dworze, na fundamentach którego został zbudowany w XVI wieku dwór nawodny.
Folwark w Bogdaszowicach został zapisany w testamencie jezuitom, którzy w tym samym czasie zakupili bogdaszowicki kościół. Wieś, wraz z niedalekimi Jurczycami, pozostała w rękach Jezuitów aż do roku 1787.
W 1795 r. Bogdaszowice zostały sprzedane panom Scheiber. W tym czasie znajdował się tam nie tylko folwark wraz z pałacem, ale i kościół katolicki, szkoła, gospoda, młyn, browar i gorzelnia. Swoje warsztaty mieli tam kowal, krawiec i bednarz.
W 1845 r. folwark bogdaszowicki znajdował się w rękach żony Oberstleutnanta von Witzleben, ale już w 1873 r. była własnością rodziny von Dyrenfuhrt, zarządzała nim do roku 1886 Laura von Dyrenfuhrt. Kolejno folwark był przejmowany najpierw przez Oswalda Schütze, później przez Alfreda Ruprechta.
Wieś działała bardzo prężnie, uprawiano buraki cukrowe na potrzeby pietrzykowickiej cukrowni, hodowano owce, jedwabniki, pszczoły. Działał młyn, pracował kowal, mleczarz, szewc i krawiec.
Pałac, którego ostatnim właścicielem był świdnicki kupiec Salisch, nie przetrwał wojny. Wydarzenia roku 1945 nie oszczędziły wsi – część zabudowań została zniszczona lub uszkodzona, wkrótce wybuchła epidemia tyfusu, która zdziesiątkowała pozostałą we wsi ludność.
Pierwsi polscy osadnicy pojawili się we wsi w sierpniu 1945 r., w większości byli to Wołyniacy.
Najważniejszy zabytek we wsi to kościół p.w. św. Michała Archanioła, wzmiankowany po raz pierwszy w roku 1335. Obecny, zbudowany w stylu gotyckim pochodzi z XIV wieku, w czasach reformacji funkcjonował jako kościół ewangelicki, od 1654 przywrócony katolikom. Jednonawowy, orientowany, przykryty dachem dwuspadowym z sygnaturką. Barokizowany w 2 poł. XVIII w. W murze XVIII- wieczna brama i kapliczka Chrystusa Ukrzyżowanego.
Tekst przygotowany w oparciu o „Przewodnik po historii i zabytkach gminy Kąty Wrocławskie” autorstwa Doroty Grygiel.